Ülke Anayasa referandumuna gidiyor, evet ya da hayır denecek.
Baskı, basınç, gerilim hızlı artıyor, olan bölünme siyasi dehşete dönüşerek sürüyor. Adı MHP olan partinin genel başkanı, hayır diyenlere terör cephesi oluşturmak anlamına gelecek sözlerle suçluyor, Adalet bakanı tüm terör örgütleri “hayır” diyecek sözleri ile ortamı terörize ediyor.
Ülkede, Siyasi Dehşet ortamı oluşuyor, Camilerden birisinde “evet” denmesi savunuluyor, kamuoyu baskısı ile soruşturma açılıyor. Hayır diyeceklere gösteri, bildiri imkanı daraltılıyor, güvenlik güçleri “hayır” lehine gösteri yapanlara sıcak davranmıyor.
Hayır diyecek olanlara yönelik bu yaklaşım, en üst idari makamlarca da teşekkür ederek savunuluyor.
Gün geçmiyor yeni bir KHK yayınlanıyor. Yüzlerce kamu görevlisi ihraç ediliyor. Akademik bağımsızlığı ya da sol kimliği ile tanınan ve hayır diyecek öğretim üyeleri bu ihraç listelerinin içinde yer alıyor, hükümete yakın bazı basın mensupları bile şaşkın, ne oluyor, bu kadarı fazla diye birbirlerine bakıyorlar.
Yeni bir siyasi dehşet dengesi kuruluyor, alan, yeniden şekillendiriliyor, siyaset ve sonuçları yeniden daha da sertleştiriliyor. Türkiye demokrasisi geriliyor yeniden.
Terörist suçlamaları, ihraçlar, sert hukuk uygulamaları ülkenin gündemi oldu.
Siyaset sosyolojisi ile ilgilenenler bilir ki, ya da siyasi tarihe ilgisi olanlar bilir ki, kurulan bu siyasi dehşet dengesi böyle kalamaz, daha da sertleşir, otoriterleşir, kurumsal faşizme kadar devam eder.
Ya da demokratik dalga, kitlesel bir muhalefet, bir karşı duruş yaratır. Süreç yeni demokratikleşme ile sona erer.
Ama asla siyasi dehşet dengesi, dengede kalamaz.
Bu dehşeti kuranlar iyi düşünmeli ve yeniden demokratik bir ülke ve gerçek bir hukuk devleti idealine geri dönmelidirler.
Denge, sürekli gelişen demokratik kurumlarda aranmalıdır.
