Yukarıdan bakıldığında yaşamı görmek zordur, ulaşmak zordur.
Zorluk hep vardı.
Uzaklık bir daha yaklaşmayı imkansız kılar.
Kitaplara bakmak, bakmak duyarsızlığın en üst görüntüsüdür.
Semboller yeniden oluşmaz, vardı.
Uzaklık ne kadar istersen mümkündür.
Sürekli uzaklık kimlik olur.
Kimlik saklanamaz, çünkü toplum vardır.
Hoş geldin demek bir daha gitmemenin işaretidir, ama uzaklardaysa o bulut hoş geldin duyulmaz.
Büyüdüğünde düşünmenin de bittiği anlar gelir, iniş anlarıdır, silikleşir kimlik ve çok kimse kimliğini bilmez.
Şiir bitti desen de bilinmez.
Samimi söz yakınlaştırır, samimi bilgi bağlar, samimi bakış inandırırsa sabrı mümkün kılar, yol arkadaşlığı sabır ile mümkündür, ama samimiyet her türlü ayrımı kaldırır.
Her döngü mutluluk ve keder yaratır.
Ne kadar süreceği bilinmez.
Uzaklık her zaman zorluk değildir.
