Uçurumun dibinde bulundu,
En sert kayalara çarpmış.
Parçalı bir bakış vardı yüzünde,
Kimseye bakmıyordu.
Ölü teknelerin arasına götürdüler,
Can vermişti,
Can almıştı.
Deniz sesini ölüler arasından doğrulur gibi dinledi,
Kendine vedasını dinledi,
Bir kez daha, bir kez daha.
Üzerinde konuşmamalı,
Yok saymalı,
Unutma dememeli,
Unut beni ise hiç söylenmemeli.
Huzur bulduğu açıktı.
Kim olduğunu hatırladığı konuşuldu.
Vahşiydi çok.
Ama insanlık tarihi gibi hep bilinecekti.
Unutulmasın diye daima anılacaktı.
O kendi aklına mezar gibi gömüldü.
Varsa kalbi hala atar.
Bazıları bilir onu,
Bilen korktu.
